Posle
pauze od dvadestak godina, nakon ponovnog podizanja brane, odnekud su se
pojavili stari ćamci, iz šezdesetih godina 20. veka, ali i novi, moderni,
proizvod novog doba. Knjaževćani i njihovi gosti se mogu dobro zabaviti u Sportsko-rekreativnom
centru “Banjica”, na olimpijskom bazenu, sa toplom i lekovitom vodom, a kad ga
koriste plivaćke reprezentacije raznih zemalja za svoje pripreme, što ne biste
i vi!? Ljubitelji ribolova i kupanja na rekama mogu u posetu “Baranici”, gde
postoji motel u obliku ribe, koji će se, renoviran, još više uklopiti u ovaj,
netaknuti prirodni ambijent, nakon privatizacije objekata koje ćine hotel
“Timok” i po završetku radova na pregrađivanju Trgoviškog Timoka i stvaranja veštaćkog
jezera. I pored toga, što su regulisanjem toka izgubljena stara kupališta “Prva
krivina”, “Dećija plaža”, “Indijanska plaža” i “Jaz”, u Svrljiškom Timoku
postoji vrlo lepa, ali nedovoljno uređena plaža “Beline”.

Oni
koji vole istoriju, a i istoriju umetnosti, mogu posetiti lokalitet Timacum
minus, kod sela Ravna, iz doba Rimljana, sa izloženim arheološkim materijalom
na otvorenom prostoru, u dvorištu nekadašnje osnovne škole. U tom ambijentu se
nalazi i etnopark iz 19. veka, kao i Muzej vinogradarstva i vinarstva. Sportistima
i rekreativcima su na raspolaganju sportski tereni za tenis, fudbal i košarku,
a objekti, kao što su “Vila Katarina”, “Mali predah”, “Bela sala” i “Pariz”,
turistima nude mnogobrojne specijalitete iz ovog kraja. Za ljubitelje planinarenja,
za sve one koji vole prirodu, a i njene plodove kao što su, na primer,
borovnice, maline i kupine, nema boljeg mesta od ambijenta koji ćini Babin zub
na Staroj planini, gde postoje Planinarski dom, “EPS ” hotel, žićara i staze za
zimske sportove, a sve to u zavisnosti od godišnjeg doba.

Jedan
od znakova prepoznavanja Knjaževca je svakako i Džervinova vila koja ima svoju
priću. Vila se nalazi na brdu, severozapadno u odnosu na grad. U pitanju je Džervinovo
brdo sa ćijih se balkona pruža izvanredan pogled na panoramu grada Knjaževca.
Izgrađena je na zemljištu Tase Cvetkovića, knjaževaćkog trgovca, a njenu gradnju
je 1939. godine finansirao je Tasin sin Đoka, koji je živeo u Beogradu i bio
vlasnik kafane i bioskopa “Kolarac”. Građena je po uzoru na zamak “Breht” na
Verter jezeru, a neki izvori pominju i neki zamak u banji Karlabad u Češkoj.
Izvođać radova, Beogradsko građevinsko preduzeće “Franjo Muzer i Filip Čakvari”,
sagradilo je vilu u roku od godinu dana. Koštala je oko million ondašnjih
dinara, a vlasniku je koristila kao letnjikovac. Unutrašnjost vile bila je
prilićno raskošna, sa sanitarijama i kaljevim pećima iz Češke. Prizemlje je služilo
za smeštaj posluge, a vila ima i dva sprata, sa kulom – vidikovcem. Oko ovog
zdanja zasađen je vinograd na 85 ari, sa nekim, u to vreme “specijalnim”
sortama grožđa, a sa njene istoćne i severne strane, postojao je ukrasni zid
visine tri metra u kome je bila ćesma. Vila je imala i vodovod i kanalizaciju i
pumpu, koja je podizala nivo vode u cevima do kazana na vrhu zgrade, kapaciteta
300 litara, a bila je opremljena masivnim i luksuznim nameštajem.

Kada
je vlasnik umro, vila je testamentom pripala njegovoj radnici Milici Dvoržak –
Prvulović. Ova žena, nažalost, zbog izvršene arondacije, nije uspela da je zadrži
u svom posedu, te zgrada i posed od tog momenta prelaze u vlasništvo Poljoprivredno-prehrambenog
kombinata “Džervin” iz Knjaževca. Dugo godina je u njoj bila smeštena
administracija kombinata, ćak je neko vreme vila bila sasvim zapuštena, a od
maja 1990. godine i rekonstruisana u ugostiteljski objekat sa kuhinjom,
restoranom i 14 ležajeva. Prezaduženi “Džervin” je i ovu zgradu izgubio i njen
naredni vlasnik na roćištu javne prodaje 2002. godine postaje “Jugobanka”, a
avgusta 2004. godine, vilu kupuje privatna firma “Đokić” iz Knjaževca.